Rozdział 2 - W życiu można mieć wszys­tko i wszys­tko jedno.

- Aida, boże. - usłyszałam krzyk. Moją głowę rozdzierał ból. - Aida !

Ktoś dotknął mnie w ramię. Powoli otworzyłam oczy. Zander.

- Aida, kochanie, co się stało ? - zapytał, podkładając mi rękę pod głowę i pomagając usiąść. Spojrzałam na niego i zastanowiłam się co działo się wcześniej. Całe zdarzenie jakoś zamazało mi się w pamięci.

- Chyba się przewróciłam - wymamrotałam.

- Boli cię coś ? - zapytał chłopak

- Wszystko w porządku. - powiedziałam i obdarzyłam go lekkim uśmiechem - Pomóż mi wstać.

Zander chwycił mnie za biodra i delikatnie podniósł do góry. Było mi jakoś lepiej jak stałam nogami na ziemi.

- Już lepiej skarbie ? - zapytał i spojrzał mi w oczy.

- Lepiej. - odpowiedziałam - Co tu robisz ?

- Przejeżdżałem akurat obok i cię zobaczyłem. - powiedział Zander. - Pamiętasz może co się stało ?

- To jest nie ważne. - powiedziałam - Zabierz mnie do domu.

- Dobrze skarbie. - odpowiedział i pocałował mnie w czoło. - Chodźmy. - chwycił mnie za rękę i zaprowadził do samochodu.

Wygodnie umiejscowiłam się w fotelu i zamknęłam oczy. Czerń przeszyła mnie do wnętrza, a przed oczyma zaczęły migać obrazy. Postać chłopaka w długich, brązowych włosach była wszędzie. Chłopak spojrzał na mnie, tak jakbym była z nim w pomieszczeniu. Uśmiechnął się, pokazując szereg biały zębów. "Aida, widzę, że świetnie sobie radzisz z ukrywaniem się" - powiedział. Zdziwiłam się. "Wiem. Jesteś zdziwiona, ale nie martw się. Otwórz oczy i udawaj normalnego człowieka. Jak przyjdzie czas wezwę cię." - powiedział chłopak i znikł. Otworzyłam oczy. Zander dopiero wsiadł do samochodu. Byłam pewna, że chwilę rozmawiałam z chłopakiem, a trwało to zaledwie kilka sekund. Zander zapiął pasy, odpalił silnik i ruszyliśmy w stronę mojego domu. Jeśli to w ogóle można nazwać domem. Mała kawalerka, za którą płacił jakiś człowiek, którego nie znam. Wiem tylko, że to jakiś znajomy moich rodziców. Co do wystroju. Mała łazienka, salon łączony z kuchnią i pokoik z łóżkiem, półką i lampką. Tragedia.

Podjechaliśmy pod blok. Wysiadłam z auta i skierowałam się do wejścia na klatkę. Wyciągnęłam klucze i wcisnęłam je w zamek. Poczułam dłonie na brzuchu i delikatne usta na moim karku.

- Zander. - powiedziałam i odwróciłam się za siebie. Chłopak znacznie się uśmiechnął.

- Może zaproponujesz mi kawę ? - zapytał i przysunął się bliżej mnie, przyciskając mnie do drzwi.

- Widzę, że masz ochotę na...

- Na kawę. - przerwał chłopak. - Zaproś mnie na górę, kochanie.

- Dobrze, chodź. - powiedziałam i pocałowałam go czule. Chyba tylko on nie działał mi na nerwy w tym popierdolonym świecie.

Zander złapał mnie mocno za rękę i zaciągnął na górę. Znaleźliśmy się w moim mieszkaniu, kiedy Zander zaczął spokojnie grę wstępną.

Podszedł do mnie powoli i złapał w około bioder, przyciągając mocno do siebie.

- Widzę, że przestało cię suszyć kochanie. - powiedziałam

- Mam większą ochotę na ciebie tygrysie. - powiedział i zachłannie pocałował mnie w usta.

- Zander jak ja cię kocham. - powiedziałam, kiedy jego dłonie zaczęły poruszać się nerwowo pod bluzką.

- Muszę cię mieć. - powiedział Zander, wzniecając tylko ogień, który był pomiędzy nami.

- Zróbmy to tu i teraz. - powiedziałam. Zander przestał mnie całować i spojrzał mi w oczy.

- Jesteś pewna ? - zapytał poważnie.

- Chcę tego, chcę. - powiedziałam, jakbym miała go zaraz zjeść. Zander od razu zawinął moje nogi w okół swoich bioder, podniósł mnie do góry i zaniósł do pokoju. Rzucił mnie na łóżko i zaczął delikatnie zdejmować bluzkę. Jego palce zatrzymywały się co chwilę, aby wybadać moje ciało, a potem dążyły coraz dalej i dalej, aż w końcu pozbyły się bluzki. Zander uśmiechnął się na widok czarnego, koronkowego biustonosza.

- Podoba się ? - zapytałam.

- I to bardzo. - powiedział Zander z podłym uśmiechem - Aż mam ochotę go ściągnąć.

- Proszę bardzo. - odpowiedziałam. Zander wsunął ręce pod moje plecy i zaczął szukać zapięcia. Jego mina, przeszła w zaskoczenia, a ja zaczęłam się śmiać.

- Nie ma ? - zapytałam

- Jak to ? - zapytał zdezorientowany Zander.

- Głuptas. - zaśmiałam się i przyciągnęłam jego twarz do mojej. Zbliżyłam swoje wargi do jego i delikatnie je musnęłam. Moje ręce powędrowały po jego koszulkę, której po chwili już nie było. Reszta jego ciuchów, wylądowała na podłodze dość szybko. Zander delikatnie zsunał mi spodnie i zostaliśmy w samej bieliźnie. Wszystko potoczyło się tak szybko. Fale uniesienia z Zanderem były nie do opisania, a ja czułam, że pierwszy raz jestem spełniona. Jego czułe ramiona obiąły mnie i przykryły kołdrą.

- To było cudowne. - powiedziałam całując go w usta.

- To ty byłaś cudowna. - odpowiedział Zander

- Zander, kocham cię. - powiedziałam czule i wtuliłam się w jego klatę.

- Aida pamiętaj, że co by się nie stało ja też będę cię kochał. - powiedział Zander.

- Dlaczego coś mogłoby się stać ? - zapytałam ze zdziwieniem. Zander zmieszał się, ale zaraz odpowiedział.

- Chcę cię tylko upewnić, że bardzo cię kocham i na zawsze chcę być z tobą. - powiedział

- Wystarczyło powiedzieć, że mnie kochasz misiu. - odpowiedziałam

- Nie byłoby to przekonujące. - odpowiedział

- Ah, czyli moje słowa Kocham cię, nie są odpowiednim wykładnikiem moich uczuć ? - zapytałam troszeczkę zdenerwowana.

- Nie o to mi chodzi kochanie. - powiedział Zander

- To co sugerowałeś ? - zapytałam z mieszaniną zaskoczenia i złości.

- Chodziło o to iż, ja muszę bardziej wyrażać swoje uczucia. - powiedział

- Teraz sugerujesz, że wcale się nie staram. - powiedziałam zła i odsunęłam się od niego - O co chodzi do cholery ?

- Przepraszam skarbie. - powiedział zmieszany Zander. - Nie chciałem cię urazić.

- Wkopałeś się. - powiedziałam zła i odwróciłam od niego głowę, zakładając stanik i wciągając na siebie bieliznę.

- Aida, gdzie idziesz ? - zapytał Zander - Przepraszam.

- Zander, jak zastanowisz się, co chciałeś mi udowodnić swoimi słowami, to mi to do cholery powiedz, a teraz to wychodzę. - powiedziałam zdenerwowana. Wyszłam ze swojego pokoju, chwyciłam kurtkę, torbę i wyszłam na zewnątrz. Na moja głowę zaczęły spadać krople zimnego deszczu. Spojrzałam w górę i zmrużyłam oczy.

- Zajebiście. - ujęłam jednym słowem wszystkie moje uczucia. Założyłam kurtkę, przerzuciłam torbę przez ramię i skierowałam się do parku.